Hej!
W tym tygodniu piszę z lekkim opóźnieniem (w poprzednim też nie napisałam...). Dlaczego? Nie mam dobrego wytłumaczenia. Po prostu moje weekendowe samopoczucie nie pozwalało na napisanie czegokolwiek na blogu. Nie jestem pewna, czy teraz też powinnam pisać, nadal nie jest ze mną najlepiej (nie mówię tutaj o zdrowiu fizycznym, bo to jest w świetnej formie, chodzi tu o psychikę, którą muszę podreperować).
Jak powiedział Fryderyk Nietzsche:
"Życie bez muzyki jest błędem."
W ostatnim czasie, co mnie trochę martwi, muzyka jest dla mnie jedną z nielicznych pociech, otuchą i pocieszeniem. Mogę godzinami siedzieć i nie robić nic konkretnego poza słuchaniem muzyki. Po prostu siedzieć bezczynnie na fotelu i rozkoszować się różnorodnymi dźwiękami, nic poza tym. Muzyka zaczyna być dla mnie czymś w rodzaju sensu, nie chce powiedzieć, że życia, ale na pewno kilku ostatnich dni. Muzyka jest dla mnie prawie wszystkim. 90% mojego wolnego czasu jest połączone z muzyką. Powrót ze szkoły bez słuchawek na uszach jest katorgą, prawie nie do zniesienia.
Możecie powiedzieć, że wiele osób widzi sens w muzyce, że to nic nadzwyczajnego, że za kilka dni mi przejdzie. Może i macie rację. Tak bardzo chciałabym, żeby to była prawda. Przeraża mnie fakt, że jeszcze jakiś czas temu myślałam, że mogę zrobić wszystko, myślałam, że przy odpowiednim wkładzie własnym, mogę zmienić co tylko będę chciała, wcześniej czy też później, ale mam taką możliwość. A teraz. Teraz nie potrafię podjąć prostej decyzji, nie potrafię żyć.
Na szczęście mam wsparcie, ludzi którzy zawsze służą mi słowem (gdy akurat się do nich napisze, czy też wpadnie się na nich w internecie), dużo czekolady (choć to też nie zawsze) i... muzykę? Nie wiem. Z resztą nie to jest teraz istotne. Rozważania nad sensem życia zostawię na później, jest to bardzo dobry temat do wykorzystania w przyszłości, gdy nie będę czuła się jak ostatnia sierota. Zajmę się czymś przyjemniejszym, a mianowicie ciastem, które upiekłam.
Z tym ciastem miałam nie małą przygodę, z początku miało być zupełnie inne, ale ze względu na braki w sklepach (niedziela nie jest najlepszym okresem na kupowanie składników na ciasto) było zwykłym, wilgotnym ciastem czekoladowym. Oto przepis:
Składniki:
- 225g miękkiego masła,
- 375g cukru ,
- 2 duże jajka,
- 100 g dobrej jakości gorzkiej czekolady (dałam 150 g czekolady, o zawartości 70% kakao),
- 200 g mąki pszennej,
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej.
- 250ml wrzątku
Rozgrzać piekarnik do 190°C. Keksówkę o wymiarach 23x11cm natłuścić i wyłożyć papierem do pieczenia. Czekoladę roztopić w małym garnuszku (można w kąpieli wodnej). Masło utrzeć z cukrem na puszystą masę, dodać rozkłócone jajka i dalej ucierać do dokładnego połączenia się składników. Do masy dodać stopioną czekoladę, delikatnie wymieszać. Mąkę wymieszać z sodą. Dodawać do masy łyżka po łyżce na przemian z wrzątkiem. Masę czekoladową przelać do wyłożonej papierem keksówki i piec 30 minut w temp. 190°C, zmniejszyć temperaturę piekarnika do 170°C i piec jeszcze 10-15 minut.
A co do minionego tygodnia. Dużo się nie działo. Jak zwykle miałam na głowie masę roboty, zajmuję się obiadami w szkole (od trzech tygodni sama), robiłam zdjęcia redakcji naszej szkolnej gazetki i byłam na dwóch konkursach. Jeden - debata na temat: Czy demokracja gwarantuje czyste środowisko? Odpowiedź od razu się nasuwa, jednak my musieliśmy cielić się w wylosowaną rolę i z tym już było gorzej. Musieliśmy za wszelką cenę bronić tej tezy. Nasza argumentacja była naprawdę udana, na tyle, ze wszyscy pracownicy wydziału organizującego debatę uznali, ze to my powinniśmy wygrać. My jednak nie wygraliśmy. Dlaczego? Ze względu an to, że to publiczność wybierała zwycięzcę, a że drużyna przeciwna przyprowadziła sobie widownię, nie mieliśmy szans. Do tego weszliśmy trochę spóźnieni (pomyliliśmy budynek, w którym miała odbyć się debata - Politechnika Łódzka ma dwa budynki Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, a że w jednym zdarzało nam się mieć zajęcia, to poszliśmy tam). W gruncie rzeczy nie było najgorzej. Na przyszłość będziemy pamiętać, aby wziąć całą szkołę na taką debatę.
Jeżeli chodzi o drugi konkurs - jest to internetowy konkurs fizyczny organizowany przez Stowarzyszenie Nauczycieli Fizyki Ziemi Łódzkiej, którego prezesem jest mój nauczyciel fizyki. Głównie ze względu na to nie było możliwości, aby taka dobra uczennica jak ja, nie wzięła w nim udziału. Co do samych zadań, jak zwykle straszne, do tego mam podejrzenie, że dziewczyna siedząca koło mnie spisała kilka odpowiedzi, no cóż... Mogło być gorzej. Zawsze dostanę dyplom, to już coś! :)
Ostatnio tez zaczęłam interesować się origami, nie złożyłam niczego na tyle widowiskowego, aby móc się tym podzielić. Może w następnym poście? I na ten moment to będzie wszystko. Trzymajcie się ciepło. Miłego wieczora! :)
W słuchawkach:
Coś co mnie dodatkowo zajmuje, gdy nie powinnam o niczym myśleć (kliknij obrazek, aby zagrać):
Na szczęście mam wsparcie, ludzi którzy zawsze służą mi słowem (gdy akurat się do nich napisze, czy też wpadnie się na nich w internecie), dużo czekolady (choć to też nie zawsze) i... muzykę? Nie wiem. Z resztą nie to jest teraz istotne. Rozważania nad sensem życia zostawię na później, jest to bardzo dobry temat do wykorzystania w przyszłości, gdy nie będę czuła się jak ostatnia sierota. Zajmę się czymś przyjemniejszym, a mianowicie ciastem, które upiekłam.
Składniki:
- 225g miękkiego masła,
- 375g cukru ,
- 2 duże jajka,
- 100 g dobrej jakości gorzkiej czekolady (dałam 150 g czekolady, o zawartości 70% kakao),
- 200 g mąki pszennej,
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej.
- 250ml wrzątku
Rozgrzać piekarnik do 190°C. Keksówkę o wymiarach 23x11cm natłuścić i wyłożyć papierem do pieczenia. Czekoladę roztopić w małym garnuszku (można w kąpieli wodnej). Masło utrzeć z cukrem na puszystą masę, dodać rozkłócone jajka i dalej ucierać do dokładnego połączenia się składników. Do masy dodać stopioną czekoladę, delikatnie wymieszać. Mąkę wymieszać z sodą. Dodawać do masy łyżka po łyżce na przemian z wrzątkiem. Masę czekoladową przelać do wyłożonej papierem keksówki i piec 30 minut w temp. 190°C, zmniejszyć temperaturę piekarnika do 170°C i piec jeszcze 10-15 minut.
A co do minionego tygodnia. Dużo się nie działo. Jak zwykle miałam na głowie masę roboty, zajmuję się obiadami w szkole (od trzech tygodni sama), robiłam zdjęcia redakcji naszej szkolnej gazetki i byłam na dwóch konkursach. Jeden - debata na temat: Czy demokracja gwarantuje czyste środowisko? Odpowiedź od razu się nasuwa, jednak my musieliśmy cielić się w wylosowaną rolę i z tym już było gorzej. Musieliśmy za wszelką cenę bronić tej tezy. Nasza argumentacja była naprawdę udana, na tyle, ze wszyscy pracownicy wydziału organizującego debatę uznali, ze to my powinniśmy wygrać. My jednak nie wygraliśmy. Dlaczego? Ze względu an to, że to publiczność wybierała zwycięzcę, a że drużyna przeciwna przyprowadziła sobie widownię, nie mieliśmy szans. Do tego weszliśmy trochę spóźnieni (pomyliliśmy budynek, w którym miała odbyć się debata - Politechnika Łódzka ma dwa budynki Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, a że w jednym zdarzało nam się mieć zajęcia, to poszliśmy tam). W gruncie rzeczy nie było najgorzej. Na przyszłość będziemy pamiętać, aby wziąć całą szkołę na taką debatę.
Jeżeli chodzi o drugi konkurs - jest to internetowy konkurs fizyczny organizowany przez Stowarzyszenie Nauczycieli Fizyki Ziemi Łódzkiej, którego prezesem jest mój nauczyciel fizyki. Głównie ze względu na to nie było możliwości, aby taka dobra uczennica jak ja, nie wzięła w nim udziału. Co do samych zadań, jak zwykle straszne, do tego mam podejrzenie, że dziewczyna siedząca koło mnie spisała kilka odpowiedzi, no cóż... Mogło być gorzej. Zawsze dostanę dyplom, to już coś! :)
Ostatnio tez zaczęłam interesować się origami, nie złożyłam niczego na tyle widowiskowego, aby móc się tym podzielić. Może w następnym poście? I na ten moment to będzie wszystko. Trzymajcie się ciepło. Miłego wieczora! :)
W słuchawkach:
Coś co mnie dodatkowo zajmuje, gdy nie powinnam o niczym myśleć (kliknij obrazek, aby zagrać):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz